Tyłem do przodka

Missy

Tyłem do przodka
Przodek zawsze zostaje w tyle,
(o ile się nie mylę).
Choćbyś fedrował bardzo powoli,
i nawet wbrew twej woli,
przodek się z tyłu wiecznie plącze,
jak bardzo wolne, stare łącze.
Odciska ślady na chodniku,
rozfedrowanym przez górników.
Jak stwór pradawny, kopalniany,
pokaleczone leczy rany,
wygasza światła w korytarzach,
głos każdy z przodu w tył powtarza,
że nawet z drugiej lochu strony,
wykolejają się wagony!
A czarne skały wietrzą spisek,
i sypią węgiel do kołysek,
które zrzucają go po chwili,
by w wielkim piecu go spalili
i sprowadzili go do zera.
Tak przodek niknie i umiera.